Van dieet naar dieet
Marjo is een dame van 55 jaar en zij kampt al jaren met overgewicht. Na zo’n beetje alle diëten gedaan te hebben, zonder blijvend resultaat, is zij door haar huisarts naar mij doorverwezen. In het telefoongesprek komen haar gevoelens van moedeloosheid en frustratie duidelijk naar voren.
Het vechten beu en geen hoop meer
Ze is het gevecht met de kilo’s zo ontzettend beu en heeft de hoop op afvallen opgegeven.
Wanneer ik haar uitleg dat ik niet met weer het volgende dieet zal komen, reageert Marjo verbaast. Zonder dieet kan zij toch niet afvallen?
Pubertijd en gemaksvoer
Ondanks haar twijfels besluit Marjo om een afspraak voor een sessie te maken. In dit gesprek vertelt Marjo, dat ze vanaf haar pubertijd meer is gaan eten. In die tijd was Marjo veel alleen thuis rond etenstijd en koos zij voor gemaksvoer. De frituurpan maakte overuren en ook de witte boterhammen met zoetigheid gingen in grote hoeveelheden naar binnen.
Gescheiden ouders en eenzaamheid
Marjo voelde zich in haar pubertijd eenzaam. Haar ouders waren gescheiden en zij woonde bij haar moeder. Moeder werkte onregelmatig en had naast haar werk een druk sociaal leven. De band met haar vader was niet goed. Ze zagen elkaar na de scheiding nog maar een keer per maand. Op school had Marjo bijna geen vriendinnen en als de lessen afgelopen waren ging zij direct naar huis.
Soapseries, overeten en vluchtgedrag
Thuis maakte zij haar huiswerk met de pot snoep naast zich en als haar huiswerk af was, plofte Marjo op de bank om televisie te kijken. Ook het tv kijken ging gepaard met de nodige etenswaren. De dagelijkse soapseries en het overeten waren manieren om niet stil te staan bij haar gevoel van verdriet en eenzaamheid. Ook in de jaren die volgden is Marjo op deze manier met haar gevoelens om blijven gaan.
Beperkte overtuigingen en zelfkastijding
Door Marjo inzicht te geven op welke manieren deze mechanismen werken in ons, als mens, kunnen we een stap zetten in haar proces. Al jarenlang veroordeelt Marjo zichzelf continu. Ze noemt zichzelf dagelijks een mislukkeling, een zwakkeling, lui, dom en deze overtuigingen zorgen ervoor dat zij zichzelf beperkt en geen stap verder komt. Ze ondermijnt zichzelf.
Inzicht en begrip als ingang
Als Marjo haar gedrag in de context kan plaatsen, is er ruimte voor begrip als ingang.
Bepaalde emoties roepen een behoefte aan troost en warmte op. Eenzaamheid, angst of verdriet, maar ook de kleine ergernisjes van alledag. Eten lijkt in dergelijke gevallen dit verlangen te bevredigen. Marjo herkent dit en ze vertelt, dat zij ook veel eet als ze zich verveelt. Verveling is immers geen aangenaam gevoel.
Eten als aantrekkelijke oplossing
Eten kan dan een aantrekkelijke oplossing lijken: het leidt af en geeft direct een prettiger gevoel. Het vult de leegte. Een plotseling opkomende zin in eten of snoepen kan ook verbonden zijn met gevoelens zoals boosheid of verdriet. Eten gebeurt dan om de emotie te dempen, om het nare gevoel weg te krijgen.
Emoties die om aandacht roepen
Onze neiging is om primair te reageren op een naar gevoel. We willen dat zo snel mogelijk wegdrukken. Het interessante van emoties is dat ze net zo lang en hard kloppen tot dat ze gehoord worden. Als signalen van je lichaam. Ze hebben je iets te melden. Ze geven aan: dit is prettig en dit niet. Emoties die niet opgemerkt worden, raken verwaarloosd. Emoties die over een langere periode verwaarloosd worden, worden hardnekkig. Deze emoties zullen steeds harder om aandacht roepen.
De positieve intentie van de emotie
De kunst zit hem in het herkennen en erkennen van de emoties. De emotie herkennen als een emotie en niet als zin in iets lekkers om te eten. Achterhaal vervolgens de positieve intentie van de emotie en doe er wat mee. Op deze manier beantwoord je je emoties op een passende en gezonde manier.
Waar heb je echt behoefte aan?
Marjo krijgt verschillende opdrachten en oefeningen mee. Een daarvan is, dat als ze de neiging voelt om te gaan eten of te gaan snoepen, Marjo zich eerst afvraagt waar zij echt behoefte aan heeft. Heeft Marjo echt een voedingsbehoefte of heeft ze eigenlijk behoefte aan iets anders? Op deze manier leert zij om weer naar haar lichaam te luisteren.
Stap voor stap eet Marjo alleen nog wanneer zij trek heeft. En stopt ze wanneer ze verzadigd is. Marjo reageert steeds passender op haar emoties. Op deze manier voedt zij zichzelf lichamelijk èn emotioneel op een gezonde manier.
Bereidheid, oefenen en een lange adem
Het aanleren van nieuw gedrag kost tijd. Het weten alleen is niet genoeg. Gedragsverandering gaat gepaard met vallen en opstaan. Het vraagt; bereidheid, oefenen en een lange adem om nieuw gedrag eigen te maken. Kamp jij net als Marjo met overgewicht en wil je een aanpak die blijvend is? Neem dan vrijblijvend contact met mij op!
Ik wens je een Stralende dag toe!
Krijna
Geen opmerkingen:
Een reactie posten