maandag 28 maart 2016

"Gepaste afstand"

StraalBlog week 13
“Gepaste afstand”

Een bewogen leven
Kaja (32) heeft een zeer bewogen leven achter zijn kiezen. Als kind heeft hij vele onveilige perioden gekend. Zijn moeder was straatprostituee en verslaafd. Zijn vader handelde in harddrugs en zat regelmatig in de gevangenis. Kaja moest het allemaal zelf uitzoeken en kon behalve financieel niet op zijn ouders terugvallen.

Waakzaam en alert
Kaja was veel alleen en in de nachtelijke uren, als hij in bed lag, kwamen er allerlei mensen over de vloer. De alcohol vloeide rijkelijk en de sfeer kon nogal onheilspellend zijn. Kaja ging vaak op de trap zitten om de boel in de gaten te houden. Zo had hij al meerdere keren nare situaties voorkomen. Zodra Kaja geluiden hoorde was hij waakzaam en alert.

Intern alarmsysteem
In het nu merkt Kaja, dat hij moeite heeft om te ontspannen. Zijn interne alarmsysteem staat zeer gevoelig afgesteld. Hij ‘voorziet’ bij voorbaat al allerlei gevaar en in zijn hoofd spelen zich allerlei rampscenario’s af. Al deze drukte in de bovenkamer houdt hem af om het leven te leiden, dat hij graag wilt. Kaja wil namelijk zijn vak als kunstschilder uitvoeren en door al het gepieker komt zijn creativiteit in het gedrang.

Een dagtaak 
Kaja heeft heel wat in zichzelf moeten overwinnen, om naar Straal te komen. Hij weet van kleins af aan niet beter, dat hij alles zelf moet oplossen. Hulp vragen staat voor Kaja gelijk aan falen. Toch is zijn wens om zijn vak uit te oefenen groter dan zijn angst en hij maakt een afspraak. Kaja is heel hard aan het werk om zichzelf en situaties te willen controleren. Het frustrerende is, dat hij ondanks zijn inspanningen er niet in slaagt om de controle op langere termijn te bewerkstelligen.

Ongeleide projectielen
Kaja leert, dat gedachten zich op lange termijn, niet laten sturen. Gedachten zijn ongeleide projectielen en schieten alle kanten op. Kaja ervaart dit ook dagelijks. Hij mag alle gedachten, die hij ervaart erkennen en uit de discussie blijven. Puur opmerken dat er gedachten zijn is voldoende. Kaja oefent om afstand in te nemen van zijn gedachten en ernaar te kijken als observator. Door deze oefening krijgt Kaja meer ruimte in zijn hoofd. Hij zet ze voor zich in plaats van in zich.

Ik heb de gedachte dat
Kaja ervaart dat hij signalen van waakzaamheid kan krijgen en hier niet direct naar hoeft te handelen. Hij gaat zodra hij deze signalen heeft, eerst een pas op de plaats maken en de diepere ademhaling toepassen. Vervolgens kan Kaja vanuit deze ruimte, zichzelf de vraag stellen of dit signaal bruikbaar is. Zo ja, dan kan hij dit signaal omzetten in actie. Zo nee, dan mag Kaja het bij opmerken laten en zeggen: “Ik heb de gedachte, dat ik waakzaam moet zijn”.

De richting van je waarden
Kaja kan door deze handreikingen toe te passen, zich bewegen naar de richting die hij op wil. Hij hoeft niet eerst van alles te overwinnen, voordat hij weer kan schilderen. Kaja neemt zijn gedachten en gevoelens met zich mee naar zijn atelier en begint. Dit proces gaat gepaard met vallen en opstaan. Waar hij eerder direct bij een tegenslag compleet in de put zou zitten, kan hij nu zijn teleurstelling opmerken en doorgaan met dat wat hij belangrijk vindt.

Psychologisch flexibel
Kaja wordt steeds flexibeler en waar hij eerder in de overlevingsstand stond, doet Kaja tegenwoordig allerlei ervaringen op. Kaja doet wat hij werkelijk wilt en dat maakt hem innerlijk rijk. Herken jij jezelf in het verhaal van Kaja en wil je ook graag uit je hoofd en in je leven? Neem vrijblijvend contact met mij op om je mogelijkheden te bespreken.

Ik wens je een Stralende dag!

Krijna


www.straal-denhaag.nl

zondag 20 maart 2016

"Van crisis naar kans"

StraalBlog week 12
“Van crisis naar kans”

Ups en downs met veel spanning
Ans en Dirk zijn de ouders van Marc en Maggie. Helaas verloopt de relatie van Ans en Dirk, de laatste paar maanden met veel ups en downs. Met regelmaat maken ze flinke ruzie wat helaas niet onopgemerkt aan de kinderen voorbij gaat. Op de momenten, dat ze als gezin bij elkaar zijn is de spanning tussen de ouders merkbaar. Vooral de eetmomenten zijn ongemakkelijk. Maggie (14 jaar) doet haar best om de gesprekken op gang te brengen en om de harmonie te bewaren. Marc (16 jaar) doet het tegenovergestelde. Hij gooit zijn kont tegen de krib. Ans en Dirk zijn zo druk met zichzelf dat ze de signalen niet oppakken.

De machteloosheid van een bemiddelaar
Maggie stort zich op haar huiswerk en brengt veel tijd op haar kamer door. Als ze haar ouders weer ruzie hoort maken gaat ze bemiddelen om de rust terug te brengen. Helaas dringt Maggie niet tot haar ouders door en voelt zij zich steeds machtelozer in deze situatie. Marc spijbelt veel en hangt vaak rond in het winkelcentrum. Met een groepje vrienden, begint hij uit verveling, spullen uit winkels te stelen. Het geeft hem een kick. De adrenaline die hij voelt lijkt verslavend te werken. Marc neemt steeds meer risico en het lukt hem om duurdere spullen te stelen. Hij zet een handeltje op en verdient op die manier een behoorlijke duit.

Wegdrukken en vermijden
Hoe de kinderen zich voelen gaat compleet aan Ans en Dirk voorbij. Ans drinkt met de dag meer om haar verdriet weg te drukken. Dirk is meer weg dan dat hij thuis is. Als hij gewerkt heeft gaat hij naar zijn werkplaats om te klussen aan zijn motor. Beiden hebben geen idee hoe zij deze situatie kunnen doorbreken. Maggie maakt zich zorgen om haar moeder en doet er van alles aan om Ans te laten stoppen met drinken. Zij neemt het huishouden voor haar rekening als haar moeder dagelijks dronken in haar bed of op de bank ligt. In de avond en nacht doet Maggie haar huiswerk. Ze doet er alles aan om te voorkomen dat de omgeving door krijgt wat er in het gezin speelt.

Onhandelbaar en scooterongeluk
Marc is onhandelbaar als hij thuis is. Hij scheldt zijn vader en moeder uit, sloopt meubilair en zet de muziek zo hard dat de buren al een paar keer de politie hebben gebeld. Op een avond stiert hij met een dolle kop het huis uit en pakt zijn scooter. Marc verliest door zijn snelheid de macht over het stuur en belandt met een harde klap tegen een boom. De paniek is groot als blijkt dat Marc in kritieke toestand in het ziekenhuis ligt. Ans, Dirk en Maggie wijken geen minuut van zijn bed. Door dit ongeluk beseffen Dirk en Ans dat zij hun zoon kwijt hadden kunnen zijn. Het dringt langzaam tot hen door dat zij de afgelopen maanden geen ouders zijn geweest. Ze waren alleen bezig met zichzelf.

Vechten voor huwelijk en terugwinnen van vertrouwen
Ans en Dirk besluiten voor hun huwelijk te willen vechten. Ze willen elkaar en hun gezin niet kwijt. Met ondersteuning leren ze om zichzelf met respect voor zichzelf en de ander te uiten en naar elkaar te luisteren. Stap voor stap komen ze nader tot elkaar. Er wordt ook aandacht besteed aan manieren waarop zij het vertrouwen, als ouders, van de kinderen terug kunnen winnen. Maggie krijgt ook gesprekken om te kunnen vertellen, wat de afgelopen maanden met haar gedaan hebben. Het lucht haar op om haar verhaal te doen en ze leert dat zij niet verantwoordelijk is voor haar ouders. Maggie krijgt handvatten om assertiever te communiceren zodat zij haar grenzen beter aan kan geven. In de periode die volgt zien Ans en Dirk, dat hun dochter weer blijer en meer ontspannen is.

Voorkomen van explosie en in gesprek blijven
Gelukkig knapt Marc op en krijgt ook hij ondersteuning om met zijn opgekropte boosheid en verdriet om te gaan. Marc leert sneller te benoemen wat er in hem omgaat, zodat hij een explosie kan voorkomen en er een gesprek tussen zijn ouders en hem mogelijk blijft. Zijn handel doekt hij op en om zijn behoefte aan spanning toch kwijt te kunnen gaat hij op kickboksen.

Van crisis naar kans
Ans, Dirk en de kinderen vormen weer een gezin waarin aandacht is voor elkaar.
Het was erop of eronder…De huwelijkscrisis is in dit geval een nieuwe kans gebleken die allen met beide handen hebben aangepakt. Herken jij je in deze situatie of mensen in je omgeving? Voel je vrij om te reageren!

Ik wens je een Stralende dag toe!

Krijna

www.straal-denhaag.nl

zondag 13 maart 2016

"De illusie van het negatieve geloof"

StraalBlog week 11
“De illusie van het negatieve geloof”

De dagelijkse onzekerheid
Vind je me mooi? Ben ik niet te dik? Heb ik dat net goed gedaan? Bevestiging vragen doen we allemaal wel eens. Niks mis mee. Niemand is ten alle tijden 100% zeker over zichzelf. Als je dagelijks onzeker bent over je uiterlijk, je prestaties, je vriendschappen en je relatie, is er meer aan de hand. De onzekerheid neemt je dan zodanig in beslag dat het je functioneren negatief beïnvloedt.

Onhandige acties, flaters slaan en gegiechel
Je bent je als het ware over-bewust van jezelf. Alles wat je doet vergroot je uit, waardoor je bepaalde situaties zelfs gaat vermijden. Ook ga jij je anders gedragen dan je bent. Je gaat heel veel praten of je zegt juist helemaal niks, omdat je bang bent om een flater te slaan. Je gaat giechelen terwijl de situatie daar niet naar is, of je gaat je best doen om heel intelligent over te komen om je onzekerheid te verbloemen.

Pubertijd; een uitdagende en spannende periode
Onzekerheid ontstaat nogal eens in de pubertijd, omdat dit een levensfase is, waarbij er een hoop te ontdekken valt. Nieuwe school, vriendjes, vriendinnetjes, losmaken van je ouders, uitgaan, experimenteren met seks, alcohol en drugs. Een uitdagende en spannende periode, die gepaard kan gaan met de nodige twijfels en onzekerheid. Het hoort bij volwassen worden.

Hobbels en bobbels
Mensen met voldoende basis zelfvertrouwen slagen er sneller in om onzekerheden te overwinnen, dan mensen die dit minder hebben. Als je weinig zelfvertrouwen hebt, kijk je meer naar dat wat je niet kunt. Je zult meer hobbels moeten nemen om je onzekerheid te overwinnen.

Het negatieve geloof in jezelf
Ook angstige gedachten spelen je parten als je onzeker bent. “Ik kan deze taak nooit tot een goed einde volbrengen”, “Ik ben niet leuk genoeg” en “Ik heb onvoldoende mijn best gedaan” zorgen ervoor dat jouw geloof in jezelf tot een dieptepunt zakt.  Je ondermijnt jezelf en doordat je dit dagelijks doet weet je niet beter meer. Vaak ben je er ook van overtuigd dat anderen niet in jou geloven en jou zelfs stom vinden.

Een bodemloze put en de gevolgen
Het beroep dat je op je omgeving doet is groot, omdat je vaak op zoek bent naar de bevestiging van anderen. Op een gegeven moment worden jouw naasten het ook zat om je keer op keer gerust te stellen. Voor hen ben je een soort bodemloze put. Wat ze ook tegen je zeggen, je gelooft het toch niet. Je trekt alles in twijfel. “Ze menen het niet en zeggen het alleen maar om van me af te zijn”.
En zo bekrachtig jij het negatieve geloof in jezelf weer en stoot je uiteindelijk mensen af.

Invloed op hoe je met je denken omgaat
Verlamming, afzondering, somberheid en middelenmisbruik liggen op de loer als je geen actie onderneemt om deze cirkel te doorbreken. Alles wat je aandacht geeft wordt groter, het negatieve en gelukkig ook het positieve. Jij hebt invloed op jezelf, op de manier waarop je met je gedachten omgaat, waardoor je jezelf met andere ogen kunt waarnemen en je menselijkheid kunt omarmen.

Meer ruimte, vertrouwen en de mogelijkheden
Maak meer ruimte in jezelf en leef zoveel als mogelijk in het hier en nu. Het Nu is overzichtelijk en biedt de gelegenheid om stil te staan bij alles dat er ondanks alles wel aanwezig is. Heb je de wens om met meer vertrouwen in je leven te staan en je wilt graag een steuntje in de rug? Voel je vrij om contact met mij op te nemen zodat we de mogelijkheden kunnen bespreken.

Ik wens je een Stralende dag toe!

Krijna

www.straal-denhaag.nl

maandag 7 maart 2016

"De beklemmende werking van je overtuigingen"

StraalBlog week 10
“De beklemmende werking van je overtuigingen”

De zweep
Je wilt de dingen die je doet goed doen. Je werk, het onderhouden van sociale contacten, sporten, opvoeden, het huishouden. Alles het liefst 100% omdat het anders gaat knagen en je last van schuldgevoelens krijgt. Je wilt graag voldoen aan de eisen van anderen en jezelf. De lat ligt hoog en eigenlijk zijn je taken nooit klaar. Je rent van het één naar het ander en voelt je aan het einde van een dag lusteloos en vaak ontevreden. Je hebt weer niet alles gegeven. Dit kon beter en dat kon anders.

Slachtbank
Tevredenheid, ontspannen en genieten komen niet in je woordenboek voor. Jagen, vliegen en moeten-moeten-moeten des te meer. Door deze strenge rigide houding breng jij jezelf keer op keer naar de slachtbank. Je kunt het nooit goed doen, waardoor je appelmoes van jezelf maakt. Met grote regelmaat heb ik cliënten die zichzelf in dit regime gevangen zetten.  Zij hebben vele overtuigingen die er voor zorgen dat ze deze beperkende manier van leven in stand houden.

“Als ik het niet doe, dan doet niemand het”, “Ik kan deze taken niet delegeren, want andere mensen kunnen ze niet goed volbrengen”, “Ik moet deze week 70 uur werken anders loopt alles in de soep”.

Overtuigingen onder de loep
Neem jij je overtuigingen wel eens onder de loep? Velen doen we al vanaf onze jonge jeugd op. Ze reizen met ons mee naar het volwassen leven. Kijk eens of jouw overtuigingen je in het hier en nu ook nog dienen. De kans is groot dat jij er heel wat van je af mag schudden om ruimte te maken voor nieuwe inzichten die jou wel dienen. Natuurlijk zijn er altijd taken die gedaan ‘moeten’ worden, omdat je anders in de problemen kunt komen. Als je noodzakelijke dingen afwisselt met leuke activiteiten ben je meer in balans. Onderzoek voor jezelf waar jij energie van krijgt en blij van wordt.
Doseren is voor mensen met een perfectionistische inslag van groot belang om niet leeg te lopen.

Plezier
Als jouw batterij opgeladen blijft doordat je meer afwisseling aanbrengt in ‘moeten’ en ‘gunnen’ kun je ervaren dat jouw plezier in je dag toeneemt en je flexibeler bent. De druk op taken zal verminderen en het genieten zal toenemen. Gun jezelf minder stress en meer rust en ruimte! Hoe? Neem contact met mij op om de mogelijkheden te bespreken.


Ik wens je een Stralende dag toe!

Krijna


www.straal-denhaag.nl