maandag 29 oktober 2012

"Conflict als bron van inspiratie"


Blog week 44
Bij ons mensen, gaat het vaak als een razende raket tekeer in onze bovenkamers. We hebben in ieder geval meer dan 10.000 gedachten per dag. Gelukkig zijn we ons van de meesten niet bewust.
In ons eentje hebben we het dus al behoorlijk druk, laat staan in het contact met anderen.
Op het moment dat we een gesprek voeren is er sprake van communicatie, over en weer.
Natuurlijk gaat onze voorkeur hierbij uit naar een prettig en soepel verlopend gesprek.
Conflicten, miscommunicatie en meningsverschillen associëren wij met ruzie en nare gevoelens. Toch kan een conflict heel zinvol zijn en zelfs positieve gevolgen hebben.

Een conflict
Laten we de volgende situatie als uitgangspunt nemen. Jij en je liefde hebben een conflict over jullie vakantiebestemming van komende zomer. Jij wilt kamperen in Europa en hij/zij wil lekker luieren in een luxe ressort op Aruba.

Jij: “Kijk liefde, ik heb iets heel leuks gevonden op internet voor de zomervakantie”
Hij/zij: “Ah nee joh, ik ga die ene keer per jaar echt niet in een tent liggen hoor”
Jij: “Waarom niet? Het is eens iets heel anders en we kunnen makkelijk van de ene naar de andere bestemming”
Hij/zij: “Ik wil zonnen, genieten, luxe en geen Spartaanse praktijken”
Jij: “Zoek het uit! Ik heb er al helemaal geen zin meer in”
Hij/zij: “Pfff zoek jij het zelf uit!”

Een vakantiebestemming uitzoeken zou zo leuk kunnen zijn maar in bovenstaand voorbeeld is het ineens een bron van een conflict. Dit stel loopt vast omdat zij niet open luisteren naar elkaar en blind voor de eigen voorkeur gaan.

Opening
Hoe kan dit conflict toch zinvol zijn?

Stap 1
We kunnen beginnen om naar elkaar te luisteren en de eigen gedachten te parkeren.
Als je beiden open geluisterd hebt is de situatie in ieder geval bespreekbaar geworden. Waar eerder de luiken al dichtgingen omdat beiden op een eigen eiland zaten.

Stap 2
Stel elkaar vragen om eventuele onduidelijkheden beter in kaart te brengen en check ook of je elkaar begrijpt. We denken snel voor een ander, vullen de gedachten in, wat trouwens onmogelijk is.
 De enige manier is het aan de ander vragen.
Jezelf uitspreken biedt jou en de ander duidelijkheid. Het geeft helderheid hoe je ergens over denkt, dat vervolgens weer een ingang kan zijn om op een prettige manier met elkaar van gedachten te wisselen.

Denken in mogelijkheden
In een conflict ligt het vastdenken op de loer. “Ja, maar jij wilt altijd je zin krijgen”, “Ja maar jij luistert nooit naar mijn punten” zijn uitspraken waar geen ruimte in zit. Het is een kat en muis spel waar veel energie en frustratie in gaat zitten.

Stap3
Denk in mogelijkheden. Welke opties zijn er wel? Kunnen er afspraken gemaakt worden? Kan er een compromis gesloten worden? Is er ruimte voor en-en in plaats van of-of?

Het stel uit mijn voorbeeld heeft uiteindelijk een heerlijke vakantie gehad in Spanje waar ze met auto naartoe zijn gereden en ze hebben naar ieders tevredenheid zowel een paar nachten in een stacaravan en een hotel geslapen.

Ik zie je reactie graag tegemoet!

Stralende dag 

Krijna

maandag 22 oktober 2012

"Goed luisteren is een kunst"


Blog week 43

Welke sociale vaardigheid heb jij goed onder de knie? “Ik kan goed luisteren” krijg ik vaak als antwoord. En ik kan me daar van alles bij voorstellen.
Luisteren lijkt eenvoudig. De een vertelt en de ander luistert. Zo klaar als een klontje.
Niets blijkt minder waar. Luisteren is een vaardigheid die door ons mensen onderschat wordt.

Actief en open luisteren
Actief en open luisteren is namelijk een vaardigheid die van ons vraagt om onszelf te parkeren met ego en al. Het gaat even niet om jou; het gaat om de ander.
Je verplaatsen in de ander, open vragen stellen die de ander uitnodigen om te vertellen, een open houding aannemen.
Dat spreekt voor zich hoor ik je nu denken. Hmmm ja dat snap ik, alleen hebben we nu eenmaal een ego. Van groot tot klein dat verschilt van mens tot mens. En ons ego wil gezien en gehoord worden. Ook als de ander aan het woord is ratelt het ego door.

Ons ego
Het ego kan intern en extern van zich laten horen.
Intern gaat het er zo aan toe. Iemand vertelt jou een ervaring en pats-boem worden jouw gedachten geactiveerd. Stemmetjes die de ervaring herkennen laten zich horen, stemmetjes die de ander een advies willen geven kunnen opkomen en ook stemmetjes die zich irriteren aan je gesprekspartner zouden zich aan kunnen dienen. Niets is ondenkbaar in de wereld van de interne communicatie.
Door het drukke verkeer in je hoofd kun jij eigenlijk al niet meer geconcentreerd luisteren en dwaal je af.

Een ander voorbeeld waar we in praktijk mee te maken hebben. Jij praat en de ander is ondertussen met iets bezig (denk aan autorijden, koken, afwassen, administratie, tv kijken). De ander luistert met een half oor waardoor jij afhaakt omdat jij je niet gehoord voelt. “Maar ik luister toch” is in een dergelijke situatie een veel gehoorde zin. Herkenbaar? En als we eerlijk naar onszelf kijken doen we het zelf ook wel eens of vaker…

De externe variant laat zich raden. Deze spreekt zich uit naar de ander: “Oh joh, dat heb ik ook meegemaakt”, “Zou je dat nou wel doen?” en “Schiet toch eens op met je verhaal” kunnen uit jouw mond komen rollen.
Van het feest der herkenning, naar een ongevraagd advies tot een irritatie. Niets menselijks is ons vreemd.
Ook zijn we in staat om het verhaal van de ander over te nemen en gaat het niet meer over de ander maar over ons.

Van onbewust naar bewust
Dit alles gebeurt heus niet altijd bewust. Het gaat vaak zo snel in ons hoofd met al die gedachten.
Je hoeft jezelf niet voor je hoofd te slaan als jij je hierin herkent. Je kunt vanaf nu wel letten op je stemmetjes en houding. Dit vraagt om bewust bezig zijn met, signaleren en vervolgens jezelf corrigeren. Keer op keer, want gedragsverandering is een proces dat gepaard gaat met vallen en opstaan.

Ik wens je vele mooie open gesprekken toe waarin jij en de ander zich echt gehoord voelen!

Lijkt me leuk om jouw ervaringen te lezen, dus voel je uitgenodigd om te reageren.

Een Stralende dag

Krijna

maandag 15 oktober 2012

"Hier heb je mij"


Blog week 42

Heb jij wel eens een relatie gehad waarin je ver van jezelf verwijderd raakte?
Dat je dingen hebt gedaan of juist niet hebt gedaan omwille van de harmonie en angst om het niet goed te doen?
Een relatie is geven en nemen. Let op het woordje ‘en’. Het is iets wederkerigs.
Mensen met weinig zelfvertrouwen zijn voornamelijk ‘gevers’ en geven zichzelf hierdoor ook nogal eens weg. Als het ware zeggen zij tegen de ander: “Hier heb je mij en doe maar met mij wat jij wilt”.

Je geeft alles uit handen en stelt je volledig afhankelijk op van de ander.
“Ben jij blij?” dan ben ik het ook. “Heb jij geen zin in dat feestje?” dan heb ik ook geen zin.
Je neemt geen positie in en zet jezelf buiten spel. Sterker nog, je neemt geen verantwoordelijkheid voor jezelf.
Achter dit gedrag zit meestal de angst voor afwijzing. Als deze angst groot genoeg is wordt je een speelbal van jezelf en voor de ander.

Het komt vaak voor dat mannen en vrouwen met weinig zelfvertrouwen juist vallen voor iemand die dominant is. Iemand die wel weet wat hij/zij wil en dit ook uitspreekt.
Als jij je stem niet laat horen bepaalt de ander dus hoe alles er aan toe zal gaan.
Helaas ontpoppen ongelijkwaardige relaties zich ook tot destructieve relaties.

De afhankelijke partner voelt zich reddeloos verloren als de dominante afstand inneemt, zelf activiteiten wil ondernemen en zijn eigen koers vaart.
Vele huilbuien, claimend gedrag en eventuele excessen in drank,-eten en drugs gebruik verwijderen de afhankelijke steeds verder van zichzelf.

Het cliché: “Je kunt pas van een ander houden als je van jezelf houdt” is niet voor niks een cliché.
Als je niet van jezelf houdt ben je geen geheel en heb je de overtuiging een ander nodig te hebben om je leegte te vullen.
Alleen jij kunt jouw leegte vullen door jezelf te omarmen met al je kanten.
Besteed vanaf nu aandacht aan alles wat er wel is en geef jezelf elke dag een compliment. Schrijf deze op in een mooi schriftje en vul jezelf met positieve gedachten.

Gun jezelf je eigen liefde!

Reacties? Graag, deze zijn altijd welkom.

Ik wens je een Stralende dag toe!

Krijna

maandag 8 oktober 2012

"De kleine ondernemer"

Blog week 41

Het is woensdagmiddag, een mooie lentedag in 1980 en ik ben 6 jaar. Mijn huis staat in Katwijk en ik zit vlakbij huis op school. In de ochtend gespeeld en geleerd en ’s middags ben ik vrij.
Na een boterham gegeten te hebben ga ik naar buiten om te fietsen. Andere kinderen zijn er nog niet dus ik rij rondjes in de buurt. Na een poosje heb ik het wel gezien en bedenk me dat ik ook naar mijn opoe in Noordwijk kan fietsen. De route ken ik heel goed.
Mijn moeder en ik fietsen deze route namelijk elke zondag als we van ons huis naar opoe en opa gaan.
Ik weet precies welke huizen, bochten en winkels aan me voorbij zullen komen. Ankerpunten om in te schatten hoe lang ik nog onderweg ben. Bij elk punt krijg ik een glimlach op mijn gezicht want ik weet dat ik steeds iets dichterbij mijn plek van bestemming kom.
Opoe verwendt mij altijd. Ook mag ik kleine boodschapjes voor haar doen bij vaste adresjes. De mensen van de winkels kennen mij ook en beginnen al te lachen als ik het boodschappenbriefje van opoe aan hen overhandig.

Hoe dichterbij ik bij het huis kom des te harder ik fiets.  Nog heel even doorbijten. Die vervelende heuvel komt nog en op dat punt krijg altijd hulp in mijn rug . Nu moet ik dat zelf doen. Pfff trappen, trappen, trappen. Yeahhh, ik heb het gehaald. Nu nog een paar straten en daar zie ik de poort van de tuin.
Ik glim van trots, parkeer mijn fiets in de tuin (tot gruwel van mijn opa omdat er mooie plantjes instaan en ik die verampeneer met mijn nog niet zo ontwikkelende motoriek waardoor het parkeren niet zo netjes gaat).

Met rode wangen stap ik door de keukendeur en zie opoe in het kleine keukentje de afwas doen.
 Ze zijn net klaar met het middageten en opa is naar de soos om te biljarten. Opoe kijkt op en zij is blij verrast mij te zien. “Ach kind ben je daar?” En ze vraagt direct er achter aan of mijn moeder er ook is.
“Nee opoe, ik ben alleen”.
Opoe is verbaasd en ook geschrokken. Haar kleindochter van 6 helemaal alleen op de fiets van Katwijk naar Noordwijk?? Zonder medeweten van haar moeder?

Ik begrijp alle commotie niet want ik ben trots en blij om bij haar te zijn. Klaar om de boodschapjes te doen om vervolgens voor een gulden snoepjes te mogen kopen bij het authentieke snoepwinkeltje. Het winkeltje staat vol met glazen potten waar allerlei gekleurde snoepjes in zitten. Je mag een rieten mandje pakken om je snoep in te doen en als je afrekent doen zij je snoepjes in een zwart met wit papieren puntzakje.

Opoe zegt dat ze mijn moeder moet bellen om te zeggen dat ik bij haar ben. Ik hoop dat mijn moeder niet boos wordt en dat ik gelijk terug moet komen. In die tijd hadden we nog geen mobiele telefoons dus bereikbaarheid had nog een grens en dat kwam mij bijzonder goed uit!
Mijn moeder was niet thuis, pfff, gelukkig dan kon ik lekker blijven.
Opoe zou later nog een keer bellen en tot die tijd gingen wij het leuk hebben.

Dit zou niet de laatste keer zijn dat ik op eigen houtje naar opoe ging fietsen…
Hoe klein ik ook was ik nam het besluit om dit te doen en dat voelde zelfstandig en maakte me trots op mezelf.

Heb jij ook een soortgelijke ervaring zoals ik hierboven beschrijf?
Ik lees het graag!

Ik wens je een Stralende dag toe.

Krijna

maandag 1 oktober 2012

"Is er iets schat?" "Neuuhhh hoor hoezo?"


Blog week 40
In een ideale wereld ruikt iemand wat er met je aan de hand is nog voor je een woord hebt gezegd.
De ander heeft namelijk een speciale gave en is uitgerust met super sensitieve voelsprieten waarmee die op afstand de spijker op zijn kop kan slaan en de juiste knopjes kan indrukken. En zo weet hij dat er de ene keer wel gepraat moet worden en een andere keer luisteren en een arm om je heen slaan genoeg is.
Natuurlijk heeft de ander die voelsprieten ook en staan ze hetzelfde afgesteld.
Op die manier begrijpen we elkaar altijd en lopen alle gesprekken als een zonnetje.
Een mooi plaatje!
Wat maakt dan dat dit lang niet altijd zo gaat en voor je het weet miscommunicatie geboren is?

Iedereen beleefd een situatie vanuit zijn eigen beleving en geeft zijn kleur eraan. Gemakshalve ga je ervan uit dat de ander dezelfde beleving en kleur heeft. We zijn vaak verontwaardigd dat de ander niet ziet wat er speelt. Het is toch heel duidelijk??
Natuurlijk kun je soms aan iemands gezicht zien wat er kan zijn en toch blijft het gissen en interpreteren. En als de ander dat niet goed aanvoelt voelen we ons niet gezien en gehoord.
Et voila een geladen sfeer is geboren.

We kunnen uren bezig zijn in ons hoofd en daar spelen allerlei processen af die voor onszelf vaak al niet te overzien zijn. Voor je het weet ben je aan het stapelen geslagen en heb je van een mug een olifant gemaakt. Je partner komt nietsvermoedend thuis en treft een geïmplodeerd menswezen aan waar helemaal niks mee aan de hand is…
De tafel wordt gedekt en de pannen, borden en het bestek worden op tafel gesmeten. En nee er is nog steeds helemaal niks aan de hand.
Er wordt zwijgend gegeten en partner lief doet nu toch een poging; Lieverd is er iets aan de hand?
Neeeuhhh hoor hoezo? Wat zou er zijn? Ondertussen wordt het eten met grote happen naar binnen gewerkt. Met 5 minuten is het op en de tafel wordt in een recordtijd afgeruimd. Lees de hele boel wordt op het aanrecht gegooid.
Partner denkt nu; ik laat hem/haar maar even gaan…Fout Fout Fout!
Nu zou ik je aan willen raden om dekking te zoeken.

Heb je beeld bij bovenstaande? Ja? Schaam je niet, want zo gaan we massaal te werk. Interessanter is om je te bedenken op welke manier je dit anders kan.
Het antwoord ligt voor de hand: Communiceer! 
Het zou enorm helpen als wij tekst produceren en de ander informeren wat er is in plaats van te verwachten dat iemand dat wel weet. We kunnen nu eenmaal niet in de ander zijn hoofd kijken en glazenbollen tja daar geloof ik niet in.

Spreek jezelf uit en ook als je er voor jezelf nog niet uit bent wat er aan de hand is kun je dat zeggen.
Juist op die manier hoef je zelf niet te imploderen en betrek je de ander in jouw proces waardoor een gesprek op een later moment makkelijker te voeren is.
Een helpende en overzichtelijke manier om te communiceren zijn de 4 stappen van de assertiviteit. De stappen gaan als volgt: stap 1) Spreek je gevoel uit door middel van de ‘ik-boodschap’, stap 2) Benoem kort en concreet het gedrag van de ander, stap 3) Vervolgens benoem je de gevolgen van dat gedrag van de ander voor jou en tot slot benoem je wat je wel wilt.

Als je het op deze manier aanpakt is de kans op een rustig gesprek groot en hou je tijd en energie over voor andere dingen! Gun het jezelf….

Stralende dag!
Krijna