“Vrij van oordelen is een utopie”
Oordeelsvrij leven
We oordelen aan de lopende band. Noem iets en we hebben er een mening over. Van werkende moeders tot de buurman die onder de tatoeages zit. We zijn uitgerust met een verstand dat continu bezig is om onszelf, situaties en andere mensen te beoordelen. Het gaat als een raket zo snel. Mensen die een oordeelvrij leven nastreven, wens ik dan ook een prettige wedstrijd. Het is namelijk onze programmering die hiervoor zorgt. In de oertijd, de periode waar ons verstand zijn bestaansrecht aan ontleend, ging het vaak letterlijk over leven of dood. Het verstand moest dus heel snel een inschatting maken of er gevochten of gevlucht moest worden van het gevaar dat men zag.
Op je tenen lopen
Er is sinds de oertijd heel wat veranderd, alleen onze programmering niet, die je kunt zien als een blok beton. Het oordelen gaat dus ook anno 2017 gewoon door. Als we het hebben over oordelen dan is de eerste associatie meestal met iets negatiefs. Terwijl oordelen ook gaat over mensen/situaties die we als goed en positief labelen. Negatieve oordelen merken we snel op, omdat deze ons een naar gevoel geven. Positief labelen vinden we fijn dus hier gaan we anders mee om. We zien het eigenlijk niet als een oordeel, terwijl deze in principe ‘gevaarlijker’ zijn dan een negatief oordeel, omdat we deze veel minder snel doorhebben. Voor je het weet ga je op je tenen lopen om maar aan dat positieve oordeel te blijven voldoen. Ook een goede moeder kan onhandige acties hebben en je kunt nog zo nauwkeurig zijn in je werk, ook bij jou kan er eens een foutje insluipen. Waarschijnlijk neig je ernaar om jezelf hierop te veroordelen, naar beneden te halen en tot appelmoes te maken in de hoop dat je dan geen fouten meer maakt.
Denken wat je denkt
De praktijk laat zien dat het oordelen over jezelf en anderen met een hoop drukke gedachten en gevoelens gepaard gaat. Kostbare tijd die jij in je hoofd doorbrengt terwijl het leven zich voor je neus afspeelt. Wat nou, als je accepteert dat je oordelen hebt over jezelf en anderen? Wat nou, als je die gedachten ‘gedachten’ laat zijn zonder er iets mee te doen? Wat nou, als jij mag denken wat je denkt en mag voelen wat je voelt? Hoe ziet jouw wereld er dan uit? Het is het geknutsel met alles wat er in je omgaat dat maakt, dat je in een moeras komt. Als jij je gedachten en gevoelens laat voor wat ze zijn, ga je merken dat ze net als wolken gaan en komen en kun je voorbij je oordeel komen.
Hartgroet van Krijna
www.straal-denhaag.nl
