Week 36
Ontslagen betekent niet Verslagen
Het is september 2011 en het is duidelijk er moet bezuinigd worden binnen de GGZ. Met bijna 600 miljoen wel te verstaan. Deze bezuinigingen hebben grote impact op patiënten en medewerkers met een tijdelijk contract.
De dreigende geluiden denderen ook de organisatie binnen waar ik op dat moment werk. Er wordt extra vergaderd op de hoogste niveaus over de manieren waarop de schade zoveel mogelijk beperkt kan worden.
Lange tijd blijft het onduidelijk of de tijdelijke contracten wel of niet verlengd kunnen worden.
Mijn contract loopt tot 01-01-2012 en zo ook van een aantal collega’s.
De sfeer wordt er niet beter op, de spanning is merkbaar en heeft zijn weerslag op de hele afdeling.
Er wordt regelmatig aan mij gevraagd of ik al op zoek ben naar ander werk.
Ik heb al die tijd hetzelfde antwoord gegeven: “Zolang ik officieel niks te horen heb gekregen hou ik hoop op een goede afloop”.
Deze houding zorgt ervoor dat ik mijn werk met een open houding en enthousiasme kan blijven doen. Daarbij zijn er gekkere dingen denkbaar dus wie weet dat een verlenging er ook in zit.
Het is half december 2011 en de kogel is door de kerk. Ik krijg te horen dat mijn contract wegens de bezuinigingen niet verlengd kan worden. Hmmm, deze situatie heb ik eerder meegemaakt en toen was de banenmarkt net als nu niet ruim bedeeld.
Het heeft bijna 1,5 jaar geduurd voordat ik mijn laatste baan mocht gaan uitvoeren.
In die periode heb ik verschillende gedachten en emoties gehad.
Afwijzing na afwijzing maakte dat ik op momenten aan mezelf ging twijfelen.
“Ik ben niet goed genoeg”, “Het lukt me nooit om een baan te vinden”…
Naast de gedachten van twijfel en gevoelens van frustratie waren er altijd de veerkracht en de wil om door te gaan en nieuwe bronnen aan te blijven boren. Mijn ontslag ontslaat mij niet. Ik weet wie ik ben en waar ik voor sta.
De aanhouder wint! Ik kreeg een hele leuke en leerzame functie binnen de GGZ.
Heel blij met deze kans heb ik mijn werk met groot plezier en liefde gedaan. Ik vond het dan ook jammer dat deze baan per 01-01-2012 stopte.
Met deze domper kwam er wel direct iets anders in mij naar boven borrelen…Een heel sterke gedachte: “Ik ga mijn energie geven aan mijn passie en dat is mensen coachen, trainingen en workshops ontwikkelen en deze uitvoeren”.
Tadaaaaa: Straal Den Haag werd geboren!
Zonder vangnet ben ik dit avontuur aangegaan en elke dag ben ik blij met mijn keuze.
Ik heb leren zwemmen en vertrouw erop dat ik boven water blijf.
Los van de uitkomst ben ik op reis en wat brengt het mij een voldoening, energie en dankbaarheid.
Dankbaar dat ik mijn ervaringen mag delen met cliënten, dankbaar voor het vertrouwen dat cliënten in mij stellen en dankbaar dat ik mezelf gun om te doen waar ik blij van word.
Voordat ik activiteiten kon ondernemen los van de uitkomst heb ik mijn drang naar controle los moeten laten. Ik ben lang bezig geweest met gebeurtenissen die achter me lagen en met situaties die nog moesten komen. Pfff wat kostte me dat een energie en het leverde me behalve slaapgebrek niks op.
Door te accepteren dat mijn verleden bij mij hoort en mij deels heeft gevormd tot wie ik nu ben kon ik loslaten.
Ik heb geen glazenbol en weet niet wat de toekomst brengt. Ik ben gaan inzien dat ik energie mag geven aan die zaken waar ik invloed op heb en vooral los mag laten waar ik geen invloed op heb.
En durf jij het aan om los van de uitkomst activiteiten aan te gaan?
Stralende dag Krijna
Geen opmerkingen:
Een reactie posten