StraalBlog week 46
Naakt en kwetsbaar
In dit blog neem ik jullie
mee in een stuk van mijn verleden. Het voelt ‘naakt’ en kwetsbaar en
tegelijkertijd ook goed om dit met jullie te delen. Misschien mag mijn openheid
jou steunen, inspireren, aanmoedigen?
Inkijkje in jeugd
Ik ben opgegroeid als kind
van een verslaafde moeder en heb veel met haar meegemaakt. Mijn moeder wist
zich geen raad met haar verleden en probeerde de pijn en het verdriet jaar in
jaar uit met alcohol te verdoven en voor beperkte tijd te laten verdwijnen.
Vele mannen hebben de revue gepasseerd en deze ‘relaties’ gingen allen gepaard
met huiselijk geweld. Eigenlijk zorgde ik voor mijn moeder in plaats van zij
voor mij. Onze relatie was hierdoor verre van gezond. Naar mate ik ouder werd
merkte ik steeds meer de behoefte om mezelf losser van mijn moeder te maken.
Mijn moeder vond dit ontzettend moeilijk en claimde mij alleen nog maar meer.
Op een dag escaleerde het tussen ons en dat was de dag waarop mijn zoektocht naar
mezelf begon.
Sluipmoordenaar
Mijn zoektocht ging niet
zonder slag of stoot. Heel lang dacht ik het ‘verslaving gen’ niet te hebben en
niets minder bleek waar. Met het losser maken van mijn moeder ontwikkelde ik
sluipenderwijs een eetstoornis. Ik ging minder en minder eten op een dag. Eten
en vooral niet eten nam mijn dagelijks leven in beslag. Het ging van kwaad tot
erger en op mijn dieptepunt woog ik nog maar 46 kilo. Op een avond ging ik
naakt voor de spiegel staan en wat ik maanden niet had gezien, namelijk hoe ik
er werkelijk uitzag (uitgemergeld) kwam die avond wel bij me binnen. Ik barstte
in tranen uit en wilde weer gezond worden. Stapje voor stapje begon ik mijn
eetmomenten uit te breiden en zo klom ik uit dit dal.
Leegte die opgevuld moest worden
Helaas duurde dit niet lang
en verruilde ik anorexia voor binge eating (eetbuien). De leegte die ik voelde
moest opgevuld worden. Als een junk die zijn shot nodig heeft haalde ik mijn
‘buit’ bij de supermarkt. Tassen vol met troep en ik kon niet wachten tot ik
weer thuis was met vreten, want ja ik kan het geen eten noemen. Het moest naar
binnen gewerkt worden om net als wat mijn moeder deed mijn pijn te verdoven. Ik
werd zwaarder en zwaarder en steeds ongelukkiger met mijn lijf. Hoe vaak ik
mezelf niet heb voorgenomen om met dit destructieve gedrag te stoppen zijn niet
op 2 handen te tellen. Hoe meer ik mezelf oplegde niet meer te mogen overeten
des te sterker de drang/dwang werd om een nieuwe buit te kopen.
Afscheid
Omdat ik niet nog zwaarder
wilde worden ging ik oefenen met overgeven en zo werd binge eating vervangen
door boulimia. Jaren van mijn leven heb ik besteed aan het verdoven van mijn
pijn/verdriet, met als uitkomst, dat ik mezelf alleen maar verder kwijtraakte.
Gelukkig kan ik nu schrijven, dat ik sinds ruim 6,5 jaar afscheid heb genomen
van mijn ‘trouwe vriend’ en ruimte heb gemaakt voor alles wat ik zo lang heb
weggeduwd. En wat is dat bevrijdend!
Ik heb een gedicht over mijn
eetstoornissen geschreven wat ik ook graag met jullie deel:
“Trouwe vriend”
Je was mijn trouwe vriend
En wat was ik verknocht
aan jou
Volledig overtuigd dat ik
je nodig had
Je hielp me door moeilijke
momenten heen
En liet me even verdwijnen
Op die momenten waande ik
me veilig in jouw verdovende kracht
Vele tranen zijn gevloeid
Van boosheid, wanhoop en
frustratie
Ondergedompeld in
destructie zag ik geen uitweg
Steeds verder gleed ik af
Puur aan het overleven met
jou aan mijn zijde
Trouwe jij; jij die er
altijd was
Toch voelde het niet goed
De wens om uit deze cirkel
te stappen nam toe
Ik mocht het tij gaan
keren
Jij was slechts een
uitvlucht
Een shotje voor de korte
termijn
Ik mag je loslaten en gaan
voor mij
Het aankijken en voelen
van de pijn
Bleek zoveel meer te
brengen dan jij mij ooit kon geven
Dankbaar naar mezelf om nu
hiermee te mogen zijn
Dag eetstoornis
Bedankt voor je
goedbedoelde hulp
Het ga je goed
Kern van mijn verhaal
In kern gaat mijn verhaal,
over het zoeken naar houvast en controle, in een voor mij zeer roerige periode
in mijn leven. De behoefte aan controle was echter zo groot, dat deze mijn
leven overnam en ik overleefde in plaats van mijn leven leefde. Ik ben
ontzettend blij en dankbaar, dat ik in de afgelopen 10 jaar een heel andere
relatie met mezelf heb opgebouwd. En mijn leven voluit LEEF met alles wat zich
hierin aandient.
Behoefte aan ondersteuning
Herken jij jezelf in dit
blog en zou jij ook zo graag je leven weer Leven? Stuur mij dan een berichtje.
Gaat dit verhaal niet over jou, maar ken je wel iemand die dit aangaat? Voel je
dan vrij om dit blog naar die persoon door te sturen.
Hartgroet,
Krijna
ACT (Acceptance and Commitment Therapy) laat in
tegenstelling tot veel andere invalshoeken de inhoud van je gedachten met rust
en richt zich op waar je wel invloed op hebt, namelijk je gedrag en waar je je
aandacht op richt. Het leven bestaat uit zon- en schaduwkanten. Het is
en/en in plaats van of/of. Door ook de negatieve gedachten, onzekerheden,
angsten en twijfels te accepteren als stuk van je leven, hou je ruimte over om
te doen wat je werkelijk wilt, ook die dingen waar je bang voor bent horen
daarbij.
Krijna van Loenen is ACT coach, Mindfulness trainer en
spreker. Zij is de auteur van “Staak je strijd en stap in je leven”,
“Voel voorbij je verstand” en “Mag ik je voorstellen aan Annie?”.
Krijna heeft een praktijk
voor coaching in Den Haag. Meer informatie: www.straal-denhaag.nl